angst voor oogarts

casandra

03-09-2004 13:27

het onderwerp geeft mijn probleem aan, hoe stom het ook klinkt… ik weet dat ik erg slechte ogen heb, maar ik heb een soort fobie voor de oogarts (weet totaal niet waardoor dit komt). Eerst kon ik nog wel alles lezen (ik volg een hbo opleiding, en ik kon het bord nog goed lezen), maar het gaat erg hard achteruit. Mijn broer heeft een bril met sterkte -3,5 en -4 en door zijn bril zie ik goed…
het schoolbord kan ik ook niet meer lezen, ook niet voorin en dit geeft dus wel problemen.
Maar nu durf ik dus niet naar een oogarts… maar het is echt nodig want ik kan de tv op 1,5 meter niet eens meer lezen. En ik schaam mij ervoor dat ik niet durf (zo slechte ogen en nog steeds geen bril: wat zullen ze daarvan denken!)… wat moet ik doen??? Hoe denken jullie hierover?
Bestaat er kans dat het vanzelf beter wordt, of zit er echt geen andere mogelijkheid in voor mij…?
Tot slot: ik wil absoluut geen bril, zijn lenzen altijd mogelijk of zijn er bepaalde voorwaarden?
En: hoe gaat zo'n bezoekje aan de oogarts? Dit wil ik GRAAG weten voor ik de stap neem…
Bedankt…
Ramona

03-09-2004 14:59

Hoi, het is nergens voor nodig om zo bang te zijn voor de oogarts. Ergens zul je dat zelf ook wel weten, maar goed, je geeft zelf aan dat de drempel te hoog is. Waarom zou je je niet gewoon laten informeren bij een opticien. Je kunt daar gewoon binnen lopen en hoeft niet perse een afspraak te maken. Zij kunnen je ogen goed opmeten. Voor je op afspraak kunt bij de oogarts ben je zo 3 maanden verder en je hebt duidelijk direct een hulpmiddel nodig, mooi toch dat er brillen en lenzen uitgevonden zijn. Een opticien meet op de zelfde manier als een oogarts, alleen een oogarts kan dieper in achter je oog kijken om te zien of daar iets raars zit. Misschien ziet een opticien dat ook wel en zal hij/zij je adviseren naar de oogarts te gaan. Als je ogen in korte tijd heel snel achteruit gaan zal ik zeker naar de oogarts gaan als ik jou was en een voorlopige bril of lenzen nemen. Dus, kom op, verman je en neem de stap over de drempel naar een “heldere kijk” op alles. Je zult zien, het zal je meevallen, wamt het doet niet pijn of zo. Sterkte, Ramona.
Chrizzie

03-09-2004 18:25

Casandra,
Je vind het eng schrijf je. En je weet niet waarom. Heb je wel gedachten over zo'n bezoekje? Waar zie je het meest tegenop? Wat zou het gebeuren als zo'n bezoekje helemaal ‘mis’ zou gaan? Ben je dan bang dat de oogarts je niet serieus neemt of dat hij je pijn doet of dat je een raar figuur slaat daar? Of… Er zijn zoveel redenen waarom je bang kunt zijn. Het is ook niet raar. Heel veel mensen hebben dat. Alleen is iedereen weer ergens anders bang voor, dus je voelt je al gauw alleen met je angst. Als je op zou kunnen schrijven hier waar precies je zo tegenop ziet, dan kunnen andere mensen misschien informatie geven over hoe dingen gaan. Bijvoorbeeld over hoe gauw je wat te horen krijgt als je daar bent geweest. En over hoe onderzoeken gaan. Informatie maakt dat je minder angstig zult zijn. Je weet wat je kunt verwachten. Die vraag van hoe gaat dat bij een oogarts is ook heel goed daarom. Helaas kan ik daar geen antwoord op geven, want ik was 10 toen ik voor het laatst bij een oogarts was. Maar wie weet iemand anders… In ieder geval: vertel eens wat je precies wil weten behalve ‘hoe dat gaat daar bij een oogarts.’ Volgens mij zijn er best mensen met tips dan.
Groetz,
Chrizzie (ook een beetje een angsthaas, maar niet voor de oogarts maar voor allerlei andere dingen).
casandra

03-09-2004 19:34

Oeps… met oogarts bedoelde ik waarschijnlijk opticien, dat was een foutje (weet niet precies wat een oogarts doet maar ik neem aan dat een oogarts er niet speciaal is voor slechte ogen). Mijn angst om naar een opticien te stappen is dus groot. Waar ik dan precies bang voor ben… nou meerdere dingen, hoewel ik eigenlijk (diep van binnen) wel weet: het is toch alleen maar beter.
Wat gaan ze daar doen, hoe worden je ogen gemeten? Wat voor onderzoeken doen ze?
Waar ik verder dus echt bang voor ben is dat ik geen lenzen kan maar een bril moet: dat wil ik niet. Lenzen zou nog wel gaan, maar wat als ik daar niet geschikt voor ben? (vandaar mijn vraag: zijn er bepaalde voorwaarden voor lenzen?)
Verder is mijn angst om te gaan juist omdat ik al zulke slechte ogen heb op dit moment. Bang voor hun reactie: waarom ben je in godsnaam niet eerder gekomen??? Hoe reageren ze daarop, iemand met misschien -4 aan beide ogen die nog nooit de ogen heeft laten meten!
Wat is jullie mening hierover?
Het is wel snel gegaan naar mijn idee. Binnen een jaar in ieder geval (is dat snel of valt dat wel mee?). Eerst merkte ik dat mijn ene oog slechter werd, maar mijn andere oog was nog goed en ik kon ook echt wel alles lezen op die manier. Omdat ik dus bang ben om naar de opticien te gaan vond ik het wel goed. Maar het laatste jaar is dat andere oog dus ook snel achteruit gegaan, en nu vormt het dus echt een groot probleem, ik weet dat het MOET, maar ja…
Ergens schaam ik mij er dan ook voor, zo'n stomme angst. Ik heb dan ook nog aan niemand verteld dat mijn ogen slecht zijn, en ik schaam mij een beetje om het te vertellen, en ook dat speelt mee (mijn broer had al een bril met -0,5… wat zal hij zeggen als ik aankom met -4!).
Dit houd mij dus tegen… maar het gaat meer achteruit dan dat het beter word (dat was namelijk mijn hoop: het wordt vanzelf beter).
casandra

03-09-2004 19:43

Oja, ik wil nog wel vertellen waarom ik dan niet helemaal in het begin dan niet al ben gegaan: de angst is namelijk later pas echt ontstaan, in het hele begin (toen ik dus alles nog heel goed kon lezen maar het ene oog slechter werd - heel weinig maar wel iets) was het meer dat ik niet wilde omdat ik mij daardoor mislukt voelde. Klinkt zwaar, maar mijn zelfwaardering is niet erg hoog. Mijn broer klaagde vaak: jij bent zo'n mazzelaar met jouw goeie ogen… door deze opmerkingen van hem durfde ik (stom genoeg!!!) niet meer te vertellen dat ik niet meer zo ‘perfect’ was…
En verder heb ik wel eens (maar dit is echt al heel lang geleden, toen beide ogen nog helemaal goed waren) verteld aan mijn ouders dat ik het gevoel had dat mijn ene oog was beschadigd (ik zie namelijk altijd een soort vlekje in mijn zicht, heel klein, maar toch duidelijk iets waarvan ik denk dat het een kleine beschadiging is). Maar hierop reageerden mijn ouders meer lacherig en dachten dat ik maar wat zei. Vanaf toen durfde ik er niet meer over te beginnen. Dit is al zo'n 6 jaar geleden, maar dit vlekje is er nog steeds en ik denk ook nog steeds dat het wel iets is.
Rene

03-09-2004 23:28

Casandra waar kom jij vandaan? Wil je eventueel wel begeleiden om over die drempel heen te stappen en je angst te overwinnen.
Zelf ben ik opticien en wellicht dat ik je ermee kan helpen. Met als doel om met een heldere blik weer in het leven te staan.
Rene
Chrizzie

04-09-2004 08:30

Ik vind je verhaal niet raar hoor. Je bent gewoon bang en als je bang bent, dan ga je nadenken en soms bedenk je dan steeds meer dingen die je ervan weerhouden dat te doen waar je bang voor bent. Als je nou bang bent voor iets waar je toch niets mee te maken hebt, dan kun je denken: ach, ik ga het uit de weg. Een bekend voorbeeld als je bang bent voor hoogte, dan ga je niet in New York in een wolkenkrabber wonen. Nee, dan zorg je ervoor dat je hoogtes niet tegen komt. Aardige oplossing. Niet iedereen hoeft immers in een wolkenkrabber te gaan wonen. Je kunt ook heel goed toe met een bungalow. Soms echter kun je dingen waar je bang voor bent niet zo makkelijk vermijden. Jij maakt je zorgen over je gezichtsvermogen en ik weet niet hoor, maar als je -4 hebt, denk ik dat je ook wel erg slecht ziet. Dat moet knap onhandig zijn. Ikzelf heb -0.5 en loop al de hele dag naar mijn brilletje te graaien als ik dingen moet doen waarbij ik veraf goed kan zien (autorijden enzo). Je hebt dus een probleem en dat moet opgelost worden. Je kunt het uit de weg blijven gaan, maar dat helpt niet. Het probleem wordt er niet mee opgelost en je angst wordt steeds groter. Wat Rene zegt is misschien iets. Wat zou je ervan zeggen als je naar een opticiÃƒÂ«n ging die weet van je angst? Iemand die snapt dat je dit probleem hebt en dus geen lastige vragen gaat stellen van ‘waarom ben je niet eerder gekomen’ enzo. Ik geloof best dat er opticiÃƒÂ«ns te vinden zijn die rekening kunnen houden met het feit dat jij je angstig voelt. Die daar niet raar over doen. Die eens kijken wat mogelijk is, of je lenzen kunt dragen. En dat je er dan eens over na kunt denken. En dan is in ieder geval je probleem van ik-zie-slecht waarschijnlijk opgelost. Doen hoor! Rond blijven lopen met dit getob kost alleen maar energie en ik weet zeker dat je best durft, als de omstandigheden maar een beetje zo aangepast zijn dat je je veilig voelt. En het zou zo heerlijk zijn om gewoon weer eens goed te kunnen zien. Echt!
Chrizzie.
casandra

05-09-2004 12:36

Rene,
Ik kom uit Zuid Holland.
Bedankt dat je die moeite wilt nemen
Margret

07-09-2004 16:49

hoi casandra ik draag zelf ook een bril met rechts-1 links -0.75 het is niet zoveel maar ik draag hem de hele dag omdat ik het gewoon prettiger vind kijken.
en ik denk dat als je het allemaal achter de rug hebt dat je denkt van had ik het maar eerder gedaan
in ieder geval veel succes en laat je het nog weten hoe het is af gelopen?
michael

29-09-2004 21:41

Je oog stelt zich in op een min sterkte
dus waarschijnlijk zal de sterkte veel lager zijn

angst voor oogarts

casandra

Ramona

Chrizzie

casandra

casandra

Rene

Chrizzie

casandra

Margret

michael