optiek.startpagina.nl

Scheef oog

  • Anonymous avatar

    Chrizzie

    Hallo,

    Ik heb een vraag en ik dacht misschien is er hier iemand die me een antwoord kan geven. Toen ik 2 was zijn mijn ogen rechtgezet omdat ik tot die tijd scheel was. Veel weet ik er niet meer van, behalve dat ik tot mijn 8e ofzo eens per jaar voor controle terugmoest en dat een hele tijd gedruppeld en gepleisterd is om allebei mijn ogen te laten kijken. Inmiddels ben ik 27 en ik ben eigenlijk ontevreden over het resultaat, want mijn rechteroog staat iets naar buiten en naar boven. Ik kan er wel mee zien, maar ik gebruik het eigenlijk niet echt, geloof ik. Tenminste, niet om er echt mee naar dingen te kijken. Als ik gewoon kijk, doet het wel wat, maar links overheerst. En dan kan ik wel met rechts kijken, maar dan gaat links weer ‘uit’. Hm… Klinkt misschien een beetje vaag, maar ik probeer het maar ff zo precies mogelijk uit te leggen. Wat ik vervelend vind, is dat ik nogal eens opmerkingen krijg van mensen als ik met ze praat over met welk oog ik ze nu aankijk. Dat belet me mensen aan te durven kijken als ik met ze praat. Lastig, want ik ben van mezelf al enigszins verlegen, als je dan ook nog eens bewust mensen niet aan gaat kijken… Ik word er steeds onzekerder van. En als ik mezelf zie op foto's ofzo, dan zie ik ook dat ik gewoon wat loens. De ene keer wat minder en de andere keer wat meer, ligt er ook aan of ik moe ben enzo. Maareh… Ik zou eigenlijk zo graag gewoon recht uit mijn ogen kijken.

    Ik heb me over dit onderwerp al eens laten informeren bij de plaatselijke opticien hier in het dorp, maar die had zoiets van: dat ene oog, daar kijk je toch niet mee, omdat het andere alles doet, dus het heeft geen zin om er aandacht aan te besteden. Links, waarmee ik meestal kijk, is redelijk goed. Met rechts zie ik dichtbij niet zo goed en veraf wat beter, maar ook niet heel geweldig ofzo. Dat het niet rechtstaat deed hij af als een cosmetisch probleem; iets waar ik maar mee moet leren leven. Hij zei: je kunt het recht laten zetten, maar ja… (Alsof dat onbelangrijk was ofzo…)

    Wat ik me nu afvraag is: in hoeverre is het redelijk en mogelijk om te laten onderzoeken of er iets aan dat oog te doen is? Heeft iemand hier daar toevallig ervaring mee? Hoe pak je dat aan? Ik vind het zelf lastig om gelijk naar mijn huisarts te stappen hiermee, omdat ik het een beetje, ja hoe noem je dat, een luxe-probleem vind. Ik bedoel: ik kan gewoon zien en het staat echt een stuk rechter dan toen ik echt scheel was, maar ja… eigenlijk niet recht genoeg naar mijn ervaring en mening. Bovendien vraag ik me af of het niet nog schever zal gaan staan, naarmate ik ouder word. Vergeleken met hoe het stond op mijn 8e lijkt het alsof er best veel verschil is. Iemand hier een idee over of ervaring mee? Ik wil het graag weten.

    Chrizzie.

  • Anonymous avatar

    optometrist

    Beste Chrizzie,

    Dit is een lastig probleem, zoals je omschrijft kijk je altenerend met een dominantie voor links.

    Het is zo dat het leren kijken in ca de eerste 8 levensjaren plaatsvindt, daarna is het niet meer mogelijk hier wijzigingen in aan te brengen. Theoretisch is het mogelijk je ogen recht te laten zetten, maar het moet goed onderzocht worden of je geen problemen krijgt. Dit kan een optometrist of orthoptist voor je doen. Je kan je misschien voorstellen dat het scheef staan van het rechteroog vanuit de hersenen wordt gestuurd, als dit niet zou gebeuren zou je waarschijnlijk dubbel zien. Als nu het rechteroog wordt rechtgezet zou je hier problemen mee kunnen krijgen. Ik denk als je precies weet wat er aan de hand is en wat de mogelijkheden zijn, dat je het makkelijker accepteert. Dus alle reden niet langer te wachten met een bezoek aan de optometrist of orthoptist.

    Suc6

  • Anonymous avatar

    orthoptist

    volgens mij is dit echt werk voor een orthoptist en niet voor een optometrist!!!! Misschien moet je eens een afspraak maken bij een orthoptist, dei kan je in bijna elk zieknhuis vinden op de afdeling oogheelkunde. Met behulp van allerlei onderzoeken kan een orthoptist kijken of er na een eventuele operatie kans is op het onstaan van dubbelzien of dat het nagenoeg zonder risico kan gebeuren. Ik zou gewoon eens laten kijken of het mogelijk is, vooral omdat je aangeeft toch graag een cosmetisch mooiere oogstand te krijgen. Succes!!

  • Anonymous avatar

    diana

    hoi crizzie

    Ook ik heb een oog dat niet recht staat alleen bij staat het iets naar binnen. ik heb al die onderzoeken gehad om te kijken of er een mogelijkheid was om het recht te zetten .

    Er waren een aantal zaken waar ze rekening mee houden , ze kijken of je diepte kunt zien en of je met beide ogen even veel doet of ziet. en ook wordt er gemeten hoe ernstig de afwijking is en dan houden ze geen rekening met hoe erg jij het vind. bij mij kwam er uit dat ik het oog goed gebruikte en ook genoeg zag. bovendien is de kans erg groot dat na zo'n operatie het oog naar de tegenovergestelde richting gaat trekken zei ze tegen mij en dat was nog erger.

    Ik ben nu 36 en vind het niet meer zo erg en sommige (vooral mannen die dat zeggen) vinden het nog sexy ook, kan me het niet voorstellen maar goed hahahah. Ik droeg altijd een bril en dan zag je het niet zo erg maar ik heb verleden week mijn ogen laten laseren en nu ik geen bril meer draag valt het mij ineens weer op en kwam wel van alles weer boven want ook ik kreeg weleens opmerkingen van mensen. de stomste die ik ooit gehoord heb was“ he weet je dat jij loenst” Nou duhhh is dat stom of niet.

    Nou Chrizzie ik wil je als laatste nog zeggen dat je gewoon moet laten onderzoeken of jij in aanmerking komt voor zo'n operatie. als je het zelf storend vind is dat zeker de moeite waard. en dan weet je ook meteen of het wel zo erg is als dat jii denkt.

    alvast succes en groetjes

    petra

  • Anonymous avatar

    Chrizzie

    Hallo optometrist, orthopist en diana,

    Heel erg bedankt voor jullie antwoorden. Ik ben zaterdag de stad in geweest om eens te gaan informeren bij een optiek waar ook een optometrist in dienst was. Daar heb ik de situatie uitgelegd en de mevrouw die ik trof nam me heel serieus en heeft mijn ogen goed nagemeten en me zo'n voorbeeldbril opgezet, met glazen die maakten dat allebei mijn ogen dezelfde sterkte konden zien. Vreemdvreemdvreeemd, door die bril ging opeens mijn rechteroog veel meer meekijken, terwijl het niet eens zo'n sterke glazen waren. Dus ik eens gevraagd of ik haar nu recht aan kon kijken. En dat leek d'r wel op. We twijfelden allebei een beetje, want ze zei ook wel dat ze het moeilijk te beoordelen vond, omdat ze me niet kende en niet wist hoe ik ‘normaal’ kijk. Het was wel te zien dat ik zonder de voorbeeldbril haar maar een paar seconden recht aan kon kijken. Met dat ding kon ik het volhouden; dwaalde rechts niet af. Advies dat ik kreeg was om maar eens met iemand die ik goed ken terug te komen en dan te vragen wat die ervan vond. Dat heb ik dus meteen maar gedaan (haha, manlief thus van de bank gesleurd…) Manlief zag het ook: met bril kan ik blijkbaar met twee ogen kijken. Bovendien, vond ik zelf, keek het wel erg lekker. Er was geen noodzaak om van oog te (willen) wisselen, om dingen in de verte goed te bekijken. En toen ik het apparaat weer afzette, hm… dat keek opeens veel minder prettig. Dus… Ik heb een (niet al te duur) montuurtje uitgekozen, met het idee: ik ga het gewoon eens een tijdje proberen. Kijken of het wat uit blijft maken. Zoniet kan ik in ieder geval alles gemakkelijk zien met die bril en kan ik altijd nog een optometrist raadplegen.

    Maar wat ik zeggen wilde: heel erg bedankt voor jullie reacties, want dat gaf me toch net ff de duw die ik nodig had om door te zetten het nu echt eens aan te pakken.

    En Diana… Ja, dat soort opmerkingen… Pffff… Bij jouw voorbeeld dacht ik: op domme vragen moet je een dom antwoord geven. “Heej, weet je dat jij loenst?” “Neuh… Hebben jullie (!) d'r last van dan?” (En de persoon in kwestie dan een beetje vaag aankijken.)

    De stomste opmerking die ik kreeg, kwam van mijn zus als ze tegenover me aan tafel zat: “Heej, kijk eens recht!” Alsof dat iets was wat ik zelf in de hand had…

    Groet,

    Chrizzie.

  • Anonymous avatar

    chantal

    Hallo Chrizzie,

    Zoekend naar wat informatie over optometrie (allemaal nieuw voor mij), kwam ik jouw bericht tegen. Ik herkende mezelf grotendeels in jouw verhaal.

    Het enige verschil is dat ik nooit (ook niet als kind) bij een oogarts ben geweest, en niet zo opvallend loenste, dat er ook maar iets mee gedaan is.

    Toch wordt ik mijn leven lang al door verschillende mensen eraan herinnerd, dat ik “scheel”. Als ik moe ben, valt het meer mensen op.

    Ik heb ook altijd “geroepen”dat ik meen dat ik alleen door mijn linkeroog kijk, en mijn rechteroog nauwelijks meekijkt. Ik moet mijn hand op mijn linkeroog leggen, om er zeker van te zijn dat ik ook door mijn rechteroog kijk.

    En omdat ik vaak last van migraineachtige hoofdpijn heb (vanaf mijn elfde), vaker fouten maak bij het invullen van roosters (absentielijsten, want ik ben juf), steeds meer moeite krijg met lange stukken leesvoer (letters zijn scherp, maar het beeld is onrustig, waardoor mijn ogen snel vermoeid zijn), ben ik deze week toch maar een optiek binnengestapt op een oogmeting te laten doen. Ik heb het twee jaar geleden ook laten doen, maar daar kwam niets uit. Nu ben ik naar een andere optiek gegaan, waar ik door een optometrist werd onderzocht. Ik merkte meteen, deze oogmeting niet te vergelijken was met de vorige (veel uitgebreider).

    Ik weet niet wat het uiteindelijk zal worden. Er werd gesproken over een plusbril of misschien wel een prismabril. Ik moet terug voor nog een paar testjes, en dan hoop ik meer te weten.

    Ik weet nu waarom ik nooit lang iemand aankijk. Bij mij zijn dat ook een paar seconden. Daarna kijk ik weg, of ga ik iets naar achteren, omdat ik voel dat mijn ogen wegdraaien. Dat zijn ook meestal de momenten waarop iemand zegt: “hee jij scheelt alweer!” Ik heb het nooit zo heel erg gevonden, maar werd er wel onzeker van.

    Mijn vraag aan jou is : herken je ook dingen uit mijn verhaal? De hoofdpijn e.d. Of heb je wel eens last met je oog-handcoördinatie? Ik kan zomaar ineens een kopje omstoten of een drinkglas uit mijn handen slaan, omdat ik de afstand verkeerd inschat. Vroeger gebeurde dat heel vaak, nu gelukkig minder. Maar het komt nog voor.

    Veel succes met je bril!

    Groetjes Chantal

  • Anonymous avatar

    Christa

    Heej Chantal,

    Of ik iets herken uit jouw verhaal? Wel wat, maar niet alles. Hoofdpijn heb ik bijvoorbeeld nauwelijks last van. Wel van vermoeidheid. Dat mijn rechteroog dichtvalt, terwijl ik links het idee heb dat ik nog wel ff wakker kan blijven. Wat ik ook herken is dat van dat onrustige beeld. Nu met bril is dat veel gemakkelijker. Net of ik zonder me maar op een veel kleiner stukje tekst kan concentreren. Zeg maar per woord lees en met lees ik meer per zin. Ik merkte dat toevallig van de week toen ik iets hardop moest lezen. Normaal kon ik dat nooit zo goed, want ik raakte altijd de plek kwijt waar ik las. Vreemd genoeg ging het nu heel gemakkelijk en merk ik dat ik die bril ook graag opzet, omdat dat gemakkelijker leest. Veel rustiger. Echt een verklaring heb ik nu ook weer niet. Ik dacht eerst: misschien verbeeld ik het me wel, maar ik geloof toch niet dat dat echt het geval is.

    Wat je schrijft over afstanden inschatten herken ik ook, maar ik weet wel van mezelf dat ik me daar erg aan aangepast heb. Doe dingen veel meer op mijn gevoel dan op het oog. Ik heb wel begrepen van mijn ouders dat ik als kind (peuter) echt overal tegenaan liep en naastgreep enzo. Weet niet of dat nu direct kwam doordat ik dingen niet goed zag. Heeft denk ik ook te maken met motorische ontwikkeling. Ik was met heel veel dingen ontzettend laat. Lopen, zelf dingen doen… Misschien inderdaad doordat ik niet meteen goed zag. Kan best zijn dat je dan een achterstand oploopt. Maar precies weet ik dat niet hoor. Kan me zelf niet herinneren dat ik ooit echt slecht gezien heb. Maar ja, is ook maar net wat je nog weet van je kindertijd… ‘t Is al best een tijd geleden. Wat ik soms wel merk is dat ik moeilijk afstanden inschat bij het autorijden. Ergens parkeren met de neus van de auto richting een muur ofzo, dat krijg ik niet voor elkaar. Geen idee ’wanneer ik er ben'. Hetzelfde geldt voor het vangen van ballen. Als ze van voren komen, vang ik er altijd naast. Heeft vooral te maken met diepte zien, denk ik.

    Maareh… Wat jouw verhaal betreft. Ik zou het zeker uit gaan zoeken. Merk dat ik erg tevreden ben met de oplossing die ik nu gevonden heb, maar ook met het feit dat ik er wat aan gedaan heb. Het maakt mij op een bepaalde manier zekerder dat ik nu weet dat ik mensen aan kan kijken zonder dat ik denk dat zij gaan denken dat… En je kunt dan wel denken: ach, dat is mijn eigen denken dat maakt dat ik onzeker word, ik zou anders moeten proberen te denken, maar helemaal waar is dat niet. Zo'n opmerking dat je niet recht kijkt, komt altijd op een ongelegen moment en leidt af van de zaken waar je het op dat moment over hebt. Je schrijft dat je juf bent. Ik ben in het verleden ook juf geweest en herinner me een situatie waarin ik iemand bij de les riep en dan reageerde zijn buurman. Onrust en hilariteit, kan ik op een bepaalde manier ook wel om lachen, maar op het moment dat het gebeurt is zoiets niet fijn. Hetzelfde geldt tijdens gesprekken of als je een foutje maakt bij het invullen van dingen. 't Is geen ramp als er eens wat fout gaat, maar je moet er niet onzeker van worden. Zeker als dat niet nodig is.

    Ik heb ondertussen dikke lol met mijn bril. Durf nu echt mensen gewoon aan te kijken en als ik het niet doe, dan merk ik ook dat het op dat moment aan mijn eigen gevoel ligt en niet aan of ik rechtkijk. Bovendien kijkt het lekker scherp. (Er zitten opeens allemaal blaadjes aan de bomen i.p.v. groende frutsels en in het donker zijn alle stoplichten rond i.p.v. sterachtig.) Bovendien zakt aan het eind van de dag mijn linkeroog niet eerder dicht dan mijn rechteroog. Dus ik zou denken: zoek uit wat eraan gedaan kan worden. Nee heb je, ja kun je krijgen.

    Laat je weten hoe het verder gegaan is?

    Groet,

    Chrizzie.